سرویس سیاسی – اجتماعی: بهرهبرداری رسمی از طرح انتقال آب دریا به فلات مرکزی (حد فاصل سیرجان تا اصفهان) که با حمایت عمده شرکت فولاد مبارکه به اجرا درآمد ، دیروز در مراسمی با دستور رئیس جمهوری آغاز شد.
بنا بر اعلام پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری، با آغاز بهرهبرداری از این طرح که با هدف تأمین آب پایدار برای صنایع استان اصفهان با هزینه ۳۵ هزار میلیارد تومان در مدت ۲ سال و با مشارکت عمده شرکت فولاد مبارکه به طول ۸۰۰ کیلومتر در مسیر سیرجان تا اصفهان اجرا شده است، وابستگی فولاد مبارکه و بخش قابل توجهی از صنایع منطقه به حوضه آب زایندهرود قطع میشود.
دکتر مسعود پزشکیان دراین مراسم ، با قدردانی از همه کسانی که در اجرای این پروژه تلاش کردهاند، اظهار داشت: جلسات متعددی در زمینه رفع مشکل کمآبی منطقه مرکزی کشور و همچنین دیگر نقاط کشور داشتهایم که ادامه خواهد داشت. بررسیهای کارشناسی با مشارکت دانشگاهیان سراسر کشور در حال انجام است تا راهحلها با آیندهنگری، منطق علمی و رویکرد توسعه پایدار شناسایی و اجرا شوند.
وی ادامه داد: باور دارم که با همکاری، همافزایی و همراهی یکدیگر و تکیه بر کار کارشناسی، میتوانیم بر مشکل کم آبی غلبه کنیم و یکی از اقدامات لازم در این زمینه این است که همه کمک کنیم که از این پس، بارگذاریهای صنعتی و جمعیتی به سمت سواحل جنوبی کشور منتقل شود.
در گزارش پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری درباره این افتتاح این طرح آمده است: صنایع استان اصفهان تا قبل از اجرای این پروژه با خطر توقف فعالیت روبرو بودند و لذا انتقال آب از دریا به فلات مرکزی، یک پروژه زیربنایی و حیاتی برای آینده صنایع در این منطقه، نماد آیندهنگری، مهندسی ارزش و مدیریت ریسک منابع آب است که گامی موثر در حراست از منابع آب و به ویژه حوضه آبریز زایندهرود محسوب میشود. توسعه فازهای بعدی پروژه و افزایش ظرفیت انتقال و توزیع، میتواند امنیت تامین آب صنعتی کشور و امید و سرمایه اجتماعی را به شکل قابل توجهی ارتقا بخشد.
خط لوله ای که دیروز به دستور رئیس جمهوری افتتاح شد، سومین خط لوله انتقال آب دریای عمان به فلات مرکزی ایران است که عملیات ساخت آن از سه سال قبل با سرمایه گذاری بخش خصوصی آغاز شد.
این خط لوله شامل شیرین سازی ۲۷۰ میلیون متر مکعب آب دریا از شهرستان سیریک در دهانه دریای عمان و انتقال آن با خط لوله به استان اصفهان می شود.
منابع آبی انتقالی توسط این خط لوله غیر از مصرف صنعتی در مجتمع فولاد مبارکه اصفهان، برای مصارف شرب و کشاورزی صنعتی گلخانهای در نظر گرفته شده است.
دیدگاه کارشناسان درباره اجرای این نوع پروژه ها
کارشناسان حوزه انرژی و محیط زیست عقیده دارند که اگر طراحیها در این زمینه بهدرستی انجام شود و آب صرفاً برای مصارف صنعتی و انرژی، منتقل و شیرینسازی شود، چنین
پروژه ای میتواند در کاهش فشار بر منابع آب داخلی مؤثر باشد؛اگرچه نگرانی هایی هم نسبت پیامدهای زیستمحیطی پروژه های مشابه وجود دارد. محمد یزدانی، از کارشناسان حوزه آب هم انتقال آب از دریای عمان به فلات مرکزی ایران را در وضع کنونی منابع آبی کشور، راهکاری اجتنابناپذیر برای مقابله با بحران آب بهویژه در استان اصفهان می دا ند.
وی معتقد است: با اجرای این طرح، به همان میزان آبی که از دریا تأمین میشود، برداشت از سفرههای زیرزمینی ایران مرکزی کاهش مییابد.
یزدانی با اشاره به اینکه سفرههای آب زیرزمینی باید حفظ شوند تا آیندگان هم از منابع بهرهمند باشند،می گوید: برداشت بیش از حد، به فروچاله و فرونشست منجر خواهد شد. از این رو هرگونه کاهش فشار بر منابع زیرزمینی، اقدامی اساسی برای پایداری زیستمحیطی است.
مجید عباسپور، کارشناس انرژی و عضو هیات امنای پژوهشکده انرژی، آب و محیط زیست دانشگاه صنعتی شریف هم در این باره
می گوید: اکوسیستمهای منحصربهفردی در سواحل جنوبی کشور وجود دارد؛ از جمله جنگلهای حرا، زیستگاه لاکپشتهای سبز، تپههای مرجانی و بسترهای علفدریایی که بسیار حساس هستند. به همین دلیل ،برداشت و تخلیه نامناسب آب میتواند آسیبهای جبرانناپذیری به این مناطق وارد کند.در نتیجه تخلیه پسابهای نمکی باید با دقت فراوان صورت گیرد و بهجای تخلیه مستقیم، لولهگذاری در فواصل مشخص زیر دریا انجام شود تا غلظت نمک در مسیر پخش شده و به مناطق حساس نرسد.
امیر شمشکی، مدیرکل دفتر زمینشناسی مهندسی و مخاطرات سازمان نقشه برداری هم با اشاره به اینکه زمینشناسی میتواند علاوه بر نقش مؤثر در انتخاب مسیر خط لوله، مکانیابی مسیرها و تجهیزات و بررسی تأثیر جنس زمین و خاک بر عمر مفید لولههای انتقال آب، در مباحث مربوط به مخاطرات زمینشناسی مانند زمینلرزه، فرونشست و مشکلات زیستمحیطی هم حائز اهمیت باشد، اظهار داشت: هر مقداری که از مصارف آب
حوضه های درونی کشور کاهش پیدا کند یا از منبع دیگری این آب تامین شود (مانند پساب ها و ...) یا حتی بخش مازاد آب های انتقالی وارد حوضه های آبریز داخلی شود و به همان نسبت، سبب کاهش برداشت از آبخوان های مرکزی شود،
می تواند نقش موثری در تعادل آب منطقه و بیلان آب زیرزمینی
داشته باشد.
وی ادامه داد: هر روشی هم اثرات مثبت دارد و هم منفی؛ باید نهایتاً این موضوع بررسی شود که مزایا پررنگترند یا معایب تا طبق این عوامل اقدام شود.
شما چه نظری دارید؟